Oud-leerlingenevenement zaterdag 2022
19 november 2022.
We zijn 50 jaar verder van het jaar waarin we het college
verlieten. Van zilvervos
naar goudvos. Bij het
weerzien van de vroegere klasgenoten erkenden we mekaar soms
moeilijk. Op leeftijd komen
doet iets met een mens. We zien er anders uit. Toch zijn we van
binnen nog steeds dezelfden.
Opvallend was dat geen enkele leraar van
vroeger (van wie wij in de Handel ooit les kregen) aanwezig was. Begrijpelijk, gezien hun hoge leeftijd.
We vernamen dat sommigen al overleden zijn.
Ook enkele vroegere
klasgenoten zijn al gestorven. Ten
onrechte denken we dat alles en iedereen blijft zoals het was. Maar
er is het Griekse gezegde : “Panta rhei”! (alles vloeit).
Eens we met de oud-leerlingen van de andere
klassen een groep vormden, werden we uitgenodigd op een rondleiding
door het college. De
heer Marc Leyman, Algemeen Directeur, heeft een goede uitleg gegeven
bij alle nieuwigheden die aan bod kwamen. Heel wat is veranderd in
de school. Er zijn de goed uitgeruste klaslokalen voor chemie, in
het gebouw waar vroeger de turnzaal was. De lokalen voor de lessen
fysica zijn dan weer in een ander gebouw ondergebracht. Als ik het
goed begrepen heb, is de turnzaal verhuisd naar de overkant van de
Vrijheidstraat.
De gebouwen van de vroegere meisjesschool, het
St-Jozefsinstituut, zij nu verbonden met deze van het SMI. Hiervoor
werd een muur gesloopt, alsook de vroegere ‘Mariagrot’.
Interessant was het bezoek aan het vroegere
priesterhuis. Er werd
uitgelegd hoe het leven er aan toe ging binnen het gebouw .
We kregen te horen dat er bij de maaltijden, in de refter van
het gebouw, een strenge rangorde onder de priesters van toepassing
was. De superior was de baas en gaf het startsein als de maaltijden
mochten komen. Hij deed
dit door op een knop te drukken.
De priesters met de hoogste rang hadden steeds hun vaste
plaats. Er werd ons
medegedeeld dat sedert 2006 in het huis geen priesters meer logeren.
Het gebouw zelf (het zogenaamde Witte Huis) is een stille
getuige van de mensen die zich gans hun leven ingezet hebben voor
het christelijke gedachtengoed. Wij
vernamen dat het huis geklasseerd is als onroerend erfgoed en dat
bijgevolg alles zoveel mogelijk in zijn vroegere staat moet behouden
blijven.
Een bezoek aan de kapel mocht natuurlijk niet
ontbreken. Het is wel
confronterend om te zien hoe het grootste deel ingenomen wordt door
meubilair dat bestemd is om een maaltijd te gebruiken of om te
studeren. De ruimte om
te bidden is tot een minimum herleid.
Het is allicht een afspiegeling van de secularisering van
onze samenleving.
Na de rondleiding werden we uitgenodigd voor de
huldiging van de jubilarissen en op de receptie.
Een uur later konden we aanschuiven voor een lekker diner.
Er werd heel wat over en weer gepraat.
Het grootste deel van ons leven ligt achter ons.
Wij hadden heel wat te vertellen…
Het was een samenkomst die veel deugd gedaan
heeft.
Rudy Bruylandt
Goudvos
Handel 1972
|
